ചിത

കാര മുള്ളായ്‌ എന്റെ നെഞ്ഞിലെക്കാഴുന്ന-
നീ ഇല്ലാ കൂരിരുട്ടെന്ടെ മുന്നില് !!!
കടല് പാലത്തിനരികില് നിന് മേനി ചിതയെടുക്കുമ്പോള്‍ ,
കനലെടുക്കാത്ത നിന്റെ ഓര്മകളെ-
ഏത് അഗ്നികൊണ്ടു ദഹിപ്പിക്കും !!
ബലി തര്പ്പനതിന്റെ പുഴവക്കത്തു , കാക്കകള് കാത്തു നില്ക്കെ
ചിരി നിലക്കാത്ത നിന്റെ ചുണ്ടുകളെ
ഏത് കൊക്കുകള്ക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുക്കും.!!
പ്രളയത്തിന്റെ പാതിരാവുകളില് ,
ഇത്തിരി ചാരവും ഒലിച്ചു പോകവേ
ഹൃദയത്തിന്റെ നടുമുറ്റത്ത് നീ പെയ്ത നനവുകള്ക്ക് ,
ഏതു പ്രളയത്തിലേക്ക് ഞാന് ചാലു കീറും ??
എങ്കിലും -
മനസിന്റെ ചിതയില്‍
അണയാത്ത കനലായി എരിയട്ടെ നീ-
വാക്ക് അറ്റ് പോകുന്ന എന്റെ നാളെകളില് ,
അവസാന വാക്കും നിന്നില് നിന്ന് പിറവി കൊള്ളാന്‍
ഓര്‍മകള്‍ കനല്‍ എടുക്കാതിരിക്കട്ടെ ..!