Monday, March 21, 2011

അധിനീവേശത്തിന്റെ വഴികള്‍

ഒരിക്കല്‍ എന്റെ കാതില്‍ കിന്നാരം ചൊല്ലിയ
നാള്‍ മുതല്‍ ഞാന്‍ ബധിരനായി,
മിന്നി മറിഞ്ഞ വിസ്മയ കാഴ്ച്ചകല്‍ക്കൊടുവില്‍ ഞാന്‍ അന്ധനായി ,
ചായം തേച്ച കോപ്പുകള്‍ക്ക് പിന്നില്‍
എന്റെ നഗ്നത നീ തുറന്നു വച്ചു,
ചുട്ട ചുംബനങ്ങള്‍ എന്റെ സംവേധനത്വവും കരിച്ചെടുത്തു,
ഒടുവില്‍,
വിണ്ണിന്റെ കണ്ണീരില്‍ അമ്ലം നിറഞ്ഞ തെരുവില്‍ ,
ഒരു ശലഭം തല തല്ലി ചത്തു !
വരണ്ട പാടം നെഞ്ച് പിളര്‍ന്നു കരഞ്ഞു !
മെലിഞ്ഞ പുഴ തളര്‍ന്നുറങ്ങി !
അനാഥമായ ചൂണ്ടുപലകയില്‍
ചുവന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍ അപ്പോഴും തുടിക്കുന്നു ..
ഒടുവില്‍,
നഗരം കത്തുന്ന നായാട്ടില്‍
ഞാന്‍ ഒന്ന് നിലവിളിക്കവേ ,
എന്റെ നാവിലും നിന്റെ ചൂണ്ട ..!!